Σήμερα και κάθε χρόνο, στις 8 Σεπτεμβρίου, εορτάζεται το λεγόμενο Γενέθλιο ή Γενέσιο της Θεοτόκου. Η ημέρα, δηλαδή, που η Παναγία ήρθε σε αυτό τον κόσμο για να επιτελέσει την ιερή αποστολή που είχε ταχθεί.
Πρόκειται για μεγάλη Θεομητορική Εορτή, όπως ονομάζεται. Βρίσκεται στην αρχή του εκκλησιαστικού έτους, μόλις επτά ημέρες μετά την 1η Σεπτεμβρίου και την αρχή της Ινδίκτου, που σηματοδοτεί την αρχή του έτους για την Εκκλησία. Αν το σκεφτούμε, το εκκλησιαστικό ημερολόγιο ακολουθεί τη χρονική ακολουθία της επίγειας ζωής της Μεγαλόχαρης. Επτά ημέρες μετά την αρχή του έτους η Γέννηση, το Νοέμβριο τα Εισόδια στο Ναό, τα Χριστούγεννα ο ερχομός του Γιου της, το Πάσχα οι πιο δραματικές και οδυνηρές στιγμές του περάσματός της από αυτόν τον κόσμο με το Μαρτύριο και τη Σταύρωση, αλλά και τον ερχομό της Ανάστασης τρεις ημέρες μετά, και στη μέση του Αυγούστου, δεκαπέντε ημέρες πριν το τέλος του εκκλησιαστικού έτους η Κοίμηση και η Μετάστασή της.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης το ποσό λίγα γνωρίζουμε για την επίγεια ζωή της Παναγίας. Στα Ευαγγέλια, τα πιο ιερά κείμενα του Χριστιανισμού,δεν αναφέρεται σχεδόν τίποτα για τη ζωή της. Ό,τι γνωρίζουμε προέρχεται από ένα από τα λεγόμενα “απόκρυφα” Ευαγγέλια, το Πρωτοευαγγέλιο του Ιάκωβου.
Στην Ιερουσαλήμ τον καιρό εκείνο υπήρχε ένα ζευγάρι, μεγάλης πια ηλικίας, ο Ιωακείμ, καταγόμενος από τη γενιά του Δαυίδ, και η Άννα, που το όνομά της σημαίνει ευλογία, χάρη. Ο μεγάλος τους καημός ήταν πως δεν είχαν καταφέρει να αποκτήσουν παιδί και γι’ αυτό προσεύχονταν διαρκώς. Σημειωτέον, πως σε εκείνο τον κοινωνικό περίγυρο θεωρείτο μεγάλη ντροπή η ατεκνία.
Κι όταν ήρθε η ώρα, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ έφερε στον Ιωακείμ και την Άννα το ευχάριστο νέο του ερχομού της κόρης τους. Της κόρης που ονομάστηκε Μαριάμ, που σημαίνει βασίλισσα αλλά και ελπίδα.
Τριών ετών οι γονείς της την αφιέρωσαν στο Ναό, όπως όφειλαν από το τάμα τους στο Θεό. Ο Ιερέας που την παρέδωσαν ήταν ο Ζαχαρίας, ο πατέρας του Ιωάννη του Πρόδρομου.
Δώδεκα ολόκληρα χρόνια έμεινε εκεί, στο Ναό η Μαρία. Με σταθερή παρουσία κοντά της τον Αρχάγγελο συνοδοιπόρο της ζωής της, το Γαβριήλ.
Όταν ήρθε η ώρα να φύγει από το Ναό οι γονείς της είχαν πεθάνει πια κι ήταν οι ιερείς που έπρεπε να φροντίσουν για τη μετέπειτα ζωή της, κάτι που τότε σήμαινε να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια.
Ήταν η ώρα του Ιωσήφ, εκείνου του καλού, του αγαθού ανθρώπου που αποφάσισε να δεχτεί την αποστολή για την οποία κλήθηκε, να γίνει πατέρας στη γη του Υιού του Θεού.
Στα 33 χρόνια της πορείας του Χριστού στη γη η Παναγία είναι η μόνιμη, αθόρυβη παρουσία πλάι του. Ως το τέλος. Ως ακόμα και την Ανάληψη Εκείνου στους ουρανούς.
Έπειτα είναι ο Ευαγγελιστής Ιωάννης που τη φροντίζει σαν γιος τα υπόλοιπα χρόνια ως τη στιγμή που ο Γαβριήλ έρχεται να της αναγγείλει ότι θα φύγει.
Ο τάφος της ήταν στη Γεθσημανή. Τρεις ημέρες αργότερα το σώμα της μετέστη αφήνοντας τον τάφο άδειο.
Και κάτι ακόμα. Έχετε ακούσει για ένα μικρό σπιτάκι στην περιοχή της Εφέσου που ονομάζεται “Σπίτι της Παναγίας” και συρρέουν πλήθη χριστιανών αλλά και μουσουλμάνων για να προσκυνήσουν εκεί τη Χάρη της;
Πρόκειται για ένα μικρό πέτρινο σπίτι, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τον περίφημο αρχαιολογικό χώρο της Εφέσου. Λένε, λοιπόν, πώς το οικοδόμησε ο Ιωάννης και δε αυτό η Παναγία έζησε τα τελευταία χρόνια της επίγειας ζωής της.
