Δράση ζωγραφικής το καλοκαίρι από το «Καλλιτεχνείο» και το 5ο Δημοτικό Σχολείο Αμαλιάδας!
Όπως αναφέρει η σχετική ανάρτηση:
«Πως περάσαμε το καλοκαίρι μας;
Ζωγραφίζοντας τους τοίχους στο 5ο Δημοτικό Αμαλιάδας.
Περάσαμε τέλεια.
Όταν μας έγινε η πρόταση να αναλάβουμε την τοιχογραφία του σχολείου ενθουσιαστήκαμε.
Με γνώμονα πως κύριος αποδέκτης του έργου είναι το παιδί, τα κριτήρια έγιναν πιο αυστηρά. Χρειαζόμασταν ένα θέμα που να είναι αποδεκτό από διάφορες ηλικίες.
Καταλήξαμε στην συγκεκριμένη ιδέα.
«Έναν περίπατο στο δάσος της Φολόης.»
Ένα δάσος της περιοχής μας πλούσιο σε ιστορία και μύθους.
Την ιδέα εμπνεύστηκε και οργάνωσε η Κατερίνα. Κατοχυρώθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Και ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου τον Διευθυντή Παναγιώτη Κλειδέρη που αμέσως κατανόησε την ιδέα. Την πίστεψε και την υποστήριξε.
Ολόκληρη η τοιχογραφία είναι εμπνευσμένη από τον αρχαίο μυκηναϊκό πολιτισμό.(Αρχαιολόγος γάρ η Κατερίνα).
Τα δέντρα, τα ζώα και όλα τα στοιχεία που συναντούμε επάνω της είναι μορφές που δανειστήκαμε από την μυκηναϊκή τέχνη. Εύκολα θα τα αναγνωρίσει κάποιος σε μυκηναϊκά αγγεία και τοιχογραφίες. Τα επιλέξαμε για την απλοϊκή γραμμή τους, για τα καλαίσθητα σχήματα τους, για τις τρυφερές μορφές τους. Το άλογο ,το σκυλάκι, το λιοντάρι, το χταπόδι, είναι μορφές γλυκές, που αγγίζουν τις παιδικές ψυχές. Έτσι οι μαθητές θα μπορούν να ταυτίζονται, να παρακολουθούν και κατά συνέπεια να διαβάζουν το έργο αλλά και να δημιουργούν δικές τους ιστορίες με τη φαντασία τους.
Η μυκηναϊκή τέχνη μας έδωσε την δυνατότητα να δημιουργήσουμε ένα έργο σε ύφος απλοϊκό, μεταφέροντας ταυτόχρονα στον παιδί στοιχεία και πληροφορίες υψηλής αισθητικής και όχι τυποποιημένες διαδικτυακές εικόνες.
Ο μικρός θεατής εύκολα μπορεί να οικειοποιηθεί τις μορφές και να τις αναγνωρίσει σε κάποιο μουσείο ή ακόμη και στο βιβλίο της ιστορίας του.
Παράλληλα το έργο γίνεται το μέσο να γνωρίσουν τα παιδιά την ιστορία τους, να δημιουργήσουν δεσμούς με το παρελθόν.
Μπορεί ακόμη να έχει μαζί τους διάδραση , αφού η τοιχογραφία άνετα μπορεί να χρησιμοποιηθείς ως διαδραστικός πίνακας σε ένα υπαίθριο μάθημα ιστορίας.
Χρησιμοποιήσαμε ζωηρά χρώματα ώστε να αποπνέουν μία αίσθηση αισιοδοξίας και παιδικότητας,
Όλη την τοιχογραφία αγκαλιάζουν γεωμετρικά σχήματα χαρίζοντας μία μοντέρνα νότα και μία αφηρημένη διάσταση στο έργο. Έτσι το κάνουν πιο σημερινό, πιο προσιτό, πιο ανάλαφρο.
Ολόκληρο το έργο είναι ένας δίαυλος επικοινωνίας με το παρελθόν και ένα παιχνίδι εξερεύνησης της ιστορίας μας.
Παρόλα αυτά όμως επικοινωνεί και άλλα επίκαιρα κοινωνικά μηνύματα όπως:
Αγαπάμε τα δάση. Προστατεύουμε τα ζώα. Υιοθετούμε και κερδίζουμε την αφοσίωσή τους.
Φύση, ζώα και άνθρωπος μπορούν να συνυπάρχουν αρμονικά.» Το δάσος είναι το σπίτι μας και τα ζώα είναι σύμμαχοί μας. Τα αγαπάμε, τα χαιρόμαστε και δεν τα κακοποιούμε. Τα προσέχουμε και απολαμβάνουμε τις ομορφιές τους.
Σε μία σχολική τοιχογραφία τίποτα δεν είναι τυχαίο . Ότι έχει τοποθετηθεί ,έχει κι έναν λόγο ύπαρξης κι έναν συμβολισμό.
Τα δέντρα.
Συμβολίζουν τη ζωή, την ανάπτυξη, τη φύση και αντιπροσωπεύουν τη γνώση και τη σοφία.
Οι Κένταυροι με το πιθάρι δίνουν αμέσως ταυτότητα στο δάσος. Προσδιορίζουν ξεκάθαρα τη Φολόη.
Το πουλί αντιπροσωπεύει την ελευθερία και την πνευματικότητα.
Ο σκύλος ήταν ένα σημαντικό ζώο στην Μυκηναϊκή κοινωνία. Συνόδευε τους κυνηγούς, φύλαγε τα σπίτια και είχε συχνά θρησκευτική σημασία. Συμβολίζει την πιστότητα, τη προστασία ή την δύναμη. Ένα σκυλάκι είναι πάντα αγαπητό στα παιδιά. Τα αγαπάμε και τα προστατεύουμε.
Το άλογο συμβολίζει τη δύναμη, την ελευθερία
Η προσθήκη του αλόγου, η τοιχογραφία αποκτά μια πιο αφηγηματική διάσταση. Τα παιδιά μπορούν να αλληλοεπιδράσουν μαζί του ,να το ονομάσουν, να δημιουργήσουν δικές τους ιστορίες.
Το λιοντάρι είναι ένα ισχυρό σύμβολο σε πολλούς πολιτισμούς. Συνδέεται με τη δύναμη, την ηγεσία, την τόλμη και την προστασία. Σημαντική προσθήκη καθώς μεγάλη μερίδα μεγαλύτερων παιδιών μπορούν να ταυτιστούν και να εμπνευστούν.
Ο άνθρωπος: Η ανθρώπινη φιγούρα που εμφανίζεται στην τοιχογραφία συνοδεύεται από ένα σκύλο. Ο άνθρωπος που κρατάει το σκύλο μπορεί να αντιπροσωπεύει τον καλλιτέχνη ή τον θεατή, που ταξιδεύει μέσα σε αυτό το φανταστικό τοπίο. Άλλη μία σκηνή που μας προτρέπει να αγαπάμε και να φροντίζουμε τα ζώα.
Το χταποδάκι συμβολίζει τη νοημοσύνη, την προσαρμοστικότητα και την πολυπλοκότητα.
Πολλά ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου θα εκφράσω στο Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του 5ου Δημοτικού Σχολείου. Στον καθένα προσωπικά. Τους ευχαριστώ που επέλεξαν και εμπιστεύτηκαν το Καλλιτεχνείο, για την τοιχογραφία και για την άψογη συνεργασία μας.
Τι να πω για την Γεωργία Βασιλοπούλου! Δεν μπορώ να ξεχάσω τον ενθουσιασμό της όταν πρωτοείδε το σχέδιο. Την ευχαριστώ που μας έδωσε την ευκαιρία να συνεχίσουμε την ιδέα και να χαρίσουμε στα παιδιά ολοκληρωμένο αποτέλεσμα. Ήταν πολλά τα υλικά, πολλή η δουλειά και η Γεωργία το στήριξε με χαρά.
Θα ευχαριστήσω ξανά το διευθυντή κύριο Κλειδέρη γιατί μας επέτρεψε να δημιουργήσουμε στο χώρο του. Στήριξε την ιδέα και ήταν παρόν καθ’ όλη την διαδικασία του έργου.
Δεν ξεχνώ ποτέ τους μικρούς δημιουργούς και φανατικούς υποστηρικτές του έργου Ανδρέα και Ελένη . Γιατί οι καλλιτέχνες είναι πάντα στις επάλξεις.
Στο Κατερινάκι μου θα πω ένα μπράβο και είμαι πραγματικά υπερήφανη για εκείνη. Νομίζω ανέβασε πολύ ψηλά τον πήχη.
Με ρωτάτε τι έκανα εγώ; Έπαιζα με τα χρώματα. Έφτιαξα μία χελώνα κι ένα ρακούν διότι βρήκα δύο κοιλότητες που με φώναζαν: Ζωγράφισε με».
