Πριν ενενήντα εννέα έτη, έναν αιώνα σχεδόν, στα 1925, ο μικρός τότε Νικόλαος Διονυσίου Κουής, στην αυλή του σπιτιού του στην Αμαλιάδα, έφτιαξε έναν μικρό εκκλησάκι το οποίο αφιέρωσε στον Άγιο Διονύσιο της Ζακύνθου.
Το εκκλησάκι αυτό είχε γίνει πόλος έλξης των Αμαλιαδιτών της εποχής εκείνης και μάλιστα κατά την περιφορά του Επιταφίου, που ο ίδιος ο Νίκος Κουής ετοίμαζε, συγκεντρωνόταν πλήθος Χριστιανών, περισσότεροι, όπως λένε οι παλαιότεροι, από αυτούς που ακολουθούσαν τους Επιταφίους των Eνοριακών Ναών της πόλης.
Όταν μεγάλωσε ο Νίκος Κουής φοίτησε στην Ιερατική Σχολή Κορίνθου και εν συνεχεία υπηρέτησε ως ψάλτης εις τον Ιερόν Ναόν Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Αμαλιάδας, με πρωτοβουλία του οποίου συνεστήθη εκκλησιαστική χορωδία.
«Από καιρό τώρα εις τον ιερόν ναόν της Ευαγγελιστρίας της πόλεώς μας γίνεται μια πρόοδος. Υπό την καθοδήγησιν του καλλιφώνου ψάλτου αποφοίτου της Ιερατικής Σχολής Κορίνθου κ. Νίκου Κουή, συνεστήθη και εργάζεται αθορύβως εκκλησιαστική χορωδία.
Ο νέος ούτος μη περιορισθείς εις τα καθήκοντα του ιεροψάλτου ενεκαινίασε την εκκλησιαστικήν χορωδίαν του ναού εις ον υπηρετεί με άριστα δι’ αυτόν και διά το εκκλησίασμα αποτελέσματα. Εκάστην Κυριακήν καθώς και τας επισήμους εορτάς η χορωδία χαρίζει πραγματικήν μελωδίαν εις το εκκλησίασμα το οποίον με τόσον ενδιαφέρον παρακολουθεί την θείαν λειτουργίαν.
Η χορωδία απαρτίζεται εκ των: Γ. Αργυροπούλου, Αν. Αναγνωστοπούλου, Κ. Γώτη, Ελ. Θεοδωροπούλου, Ιω. Λουκοπούλου, Ν. Μάργαρη, Μάκη Σκανδάμη, Ν. Σιμιτζή, Κ. Καλλιοντζή, Ιωά. Καραμήτσου, Εμμ. Πετροπούλου, Τσεριώνη, Ν. Ξυδιά και Ν. Κοσμοπούλου και ήτις εν συνεργασία μετά του κ. Κουή και του καλλιφώνου ιερέως αιδεσιμ. Κ. Βασιλείου Πομώνη αποτελεί τον κύριον άξονα της καλλιτεχνικής αυτής πανδαισίας.
Επί πλέον δε τα κηρύγματα καθ’ εκάστην Κυριακήν υπό του κ. Ν. Κουή, τα κατηχητικά μαθήματα τα απογεύματα υπό του ιδίου ως κατηχητού, δίδουν μία εικόνα ότι στον ιερόν αυτόν ναόν της Ευαγγελιστρίας συντελείται μία αθόρυβος και τόσον χριστιανική εργασία που δεν πρέπει να διαφύγη ουδενός την προσοχήν»
Ανέφερε δημοσίευμα του τοπικού τύπου της 1ης Δεκεμβρίου 1938.
Αναδημοσίευση από την “ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ Ενημέρωση”, φύλλο αριθ. 12, Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2024
