Ας φανταστούμε μια τυχαία πόλη σαν όλες τις πόλεις “κεφαλοχώρια” που στην αγορά της εισρέουν καθημερινά επισκέπτες, είτε για να κάνουν τις αγορές τους, είτε να επισκεφτούν το γιατρό, τον δικηγόρο ή το μηχανικό τους, να κάνουν το διάλειμμά τους σε ένα καλαίσθητο cafe, ή και να διασκεδάσουν τις βραδινές ώρες.
Μια πόλη σαν αυτές πρέπει να λειτουργεί με τους ίδιους κανόνες που λειτουργεί και μία επιχείρηση. Δηλαδή να είναι ελκυστική και φιλόξενη, ξεκινώντας από την ευκολία πρόσβασης και στάθμευσης, αλλά και αισθητικά καλόγουστη για να δημιουργεί θετική διάθεση στους επισκέπτες της. Η στοιχειώδης λογική λέει ότι, αν ο τζίρος της αγοράς πολλαπλασιαστεί, αυξάνεται η απασχόληση και αυξάνονται ανάλογα και τα έσοδα του Δήμου ο οποίος με τη σειρά του βελτιώνει τις υποδομές της και την ποιότητα ζωής των δημοτών της.
Μια πόλη λοιπόν που να είναι όλα τα παραπάνω… πρέπει να απαλλάσσεται από τα βαρίδια που την κρατάνε στάσιμη, όπως τις κατά καιρούς άχρηστες κατασκευές που πιάνουν το χώρο, και έγιναν μόνο και μόνο γιατί το αποφάσισε ένας, και με επίσημο αιτιολογικό “για να μην χαθεί το χρηματοδοτικό πρόγραμμα”, θεωρώντας περιττή μια μελέτη βιωσιμότητας τους. Και αν οι κατά καιρούς δημοτικές αρχές έμπαιναν στον κόπο να ερευνήσουν αυτή την βιωσιμότητα(όπως φερ’ ειπείν στην περίπτωση κάποιου δικτύου επικίνδυνων ποδηλατοδρόμων και που ποτέ δεν κύλησε ποδήλατο, ή τις πάμπολλες βιοκλιματικές –ή μη- τσιμεντοποιήσεις που ποτέ -μα ποτέ- δεν λειτούργησαν), θα έβλεπαν αν είναι χρηστικές για τους δημότες, διότι αλλιώς η κατασκευή τους στερείται στοιχειώδους λογικής.
Μόνο σε ένα δρόμο που μπορεί να μοιάζει με την οδό Αρχαίας Ήλιδας στην Αμαλιάδα, με απλά μαθηματικά, στην θέση αυτών των ποδηλατοδρόμων θα δημιουργούνταν πάνω από 70 θέσεις στάθμευσης, χώρια την αναβάθμιση των υποβαθμισμένων επιχειρήσεων όλου αυτού του δρόμου. Και αν στην αρχή αυτού του δρόμου υπήρχε και μία μεγάλη πλατεία (σαν την πλατεία Ανεμομύλου στην Αμαλιάδα) η οποία επρόκειτο να αναπλαστεί, η αγορά αυτής της πόλης θα επεκτεινόταν κατά 500 μέτρα.
Το ίδιο ακριβώς θα συνέβαινε και σε έναν ακόμα δρόμο που θα μπορούσε να μοιάζει με την οδό Καλαβρύτων. Συνολικά δηλαδή 150 θέσεις στάθμευσης χωρίς πολυόροφα ή υπόγεια πάρκινγκ, δηλαδή προεκλογικές αερολογίες που κατά καιρούς ακούμε, υποδομές χρήσιμες μεν, ανέφικτες δε, αφού δεν πρόκειται να εξευρεθούν χρήματα ούτε καν για τις απαλλοτριώσεις.
Θα μου πείτε ότι όλα αυτά είναι υποθέσεις και ότι αυτά τα βαρίδια είναι υπαρκτά. Εδώ χρειάζεται αφύπνιση και όραμα από πλευράς δημοτικής αρχής. Και δεν είναι ανέφικτο να ξηλωθούν και στην θέση τους να γίνουν διαρρυθμίσεις ωφέλιμες για την λειτουργία της πόλης.
Αρκεί ο Δήμος και οι φορείς αυτής της πόλης –κυρίως ο Εμπορικός Σύλλογος- να αφυπνιστούν και να αντιληφθούν το συμφέρον τους.
