Το Σάββατο 4 Μαρτίου 2024 πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση κοπής της πρωτοχρονιάτικης πίτας του ΄Ναυτικού Ομίλου Παλουκίου Αμαλιάδας στο χώρο του Porto Marine.
Στα πλαίσια της εκδήλωσης ο κ. Θέοδωρος Βουκελάτος, που χρόνια έχει υπηρετήσει και συνεχίζει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον Όμιλο, απηύθυνε την ακόλουθη ομιλία:
«Πριν από οτιδήποτε άλλο, θα μου επιτρέψετε να αναγνώσω την επιστολή που λάβαμε από τον Υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Ανδρέα Νικολακόπουλο την οποία μας προσκόμισε η σύζυγος του κ. Ειρήνη Φάσσου, ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου μας. (ανεγνώσθη η επιστολή)
Αιδεσιμώτατε Πατέρα Γιατρά, Αντιδήμαρχε κύριε Τσεριώνη, κύριε Τρικόγια και κύριε Καραπιπέρη, κυρίες και κύριοι μέλη του Ναυτικού Ομίλου Παλουκίου.
Ευκαιρίας δοθείσης, (και για έναν παραπάνω λόγο, την παρουσία δηλαδή των εκπροσώπων του Δημάρχου Ήλιδας κ. Χριστοδουλόπουλου, τους οποίους ευχαριστούμε για την τιμή που μας έκαναν να παραβρεθούν, και στους οποίους ευχόμαστε καλή και δημιουργική θητεία), ευκαιρίας δοθείσης λοιπόν μετά από 24 χρόνια ύπαρξης του Ναυτικού Ομίλου Παλουκίου, θα ήθελα να κάνω μια σύντομη απολογία για την πορεία του, ο οποίος αν και ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις, στο μέλλον κινήθηκε πάντα μεταξύ συμπληγάδων. Αυτό το λίγο όμως που μπορέσαμε να προσφέραμε έγινε με ανιδιοτέλεια και με τις δικές μας δυνάμεις, χωρίς ποτέ να ζητήσουμε ούτε δεκάρα από την πολιτεία.
Παρεμπιπτόντως ο προηγούμενος Δήμαρχος τα τελευταία χρόνια ποτέ δεν παραβρέθηκε σε οποιαδήποτε εκδήλωση μας, αλλά και ούτε ποτέ σήκωσε τηλέφωνο στις αλλεπάλληλες προσπάθειες μου για συνεργασία -όχι για προσωπικό μου θέμα, γιατί ποτέ δεν έχω καταδεχθεί να ζητήσω κάτι- αλλά για το δημόσιο καλό.
Ο Σύλλογός μας γενικώς ατύχησε. Και ατύχησε διότι ευνόητο είναι ότι δεν αρκεί να είναι κανείς καλός αγρότης, αλλά χρειάζεται και πρόσφορο έδαφος για να δραστηριοποιηθεί και να έχει αποτέλεσμα.
Το 2000 λοιπόν που ιδρύθηκε ο ΝΟΠΑ, βρήκε ένα λιμανάκι σε στάδιο αποπεράτωσης το οποίο υποσχόταν πολλά. Μπορούσαν σε αυτό να ελλιμενιστούν έως και ιστιοφόρα πράγμα σημαντικό για τον τουρισμό και για το ναυταθλητικό μας πρόγραμμα, όπως και έγινε. Τα πρώτα χρόνια ο όμιλος μας παρουσίασε αξιόλογη δραστηριότητα αφού αρκετά μέλη μας συμμετείχαν είτε με το σκάφος τους είτε σαν πλήρωμα σε εθνικούς και διεθνείς αγώνες.
Όμως αυτό κράτησε πολύ λίγο. Σε δύο – τρία χρόνια το λιμανάκι άρχισε να παρουσιάζει προβλήματα εξ αιτίας προσχώσεων και τα οποία βέβαια το ταλανίζουν μέχρι σήμερα). Τα περισσότερα σκάφη ανεχώρησαν ανεπιστρεπτί από το λιμάνι για να ελλιμενιστούν αλλού με ασφάλεια.
Το φυτώριο επίσης που είχαμε ονειρευτεί για σχολές ιστιοπλοΐας και αγώνες, ναυάγησε. Οι προσπάθειες μας συνάντησαν τοίχο ακόμα και στην προσπάθεια μας να πάρουμε -για υλοποίηση μέρους του ναυταθλητικού προγράμματος μας- τα μικρά πλεούμενα όπτιμιστ και λέϊζερ -που ανήκαν στον πάλαι ποτέ Ναυτικό Όμιλο Αμαλιάδας, ο οποίος είχε προ πολλού πέσει σε αδράνεια και λόγω θανάτου του επί πολλά χρόνια Προέδρου του.
Τα υπολείμματα της καταργημένης διοίκησης του αντιδρούσαν και αντιδρούν πεισματικά να μας τα παραχωρήσουν, αν και σαπίζουν επί 10ετίες στις αποθήκες του ΑΣΟ. Σημειωτέον δε ότι για την κατάληψη των αποθηκών με αυτά τα υλικά, ο ΑΣΟ αξιώνει δικαστικά ένα μεγάλο ποσόν από τον Δήμο μας. Μία από τις κατάρες αυτού του τόπου είναι αυτό που ισχυρίζεται και η μεγάλη ελληνίδα η Ελένη Αρβελέρ, δηλαδή “να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα”. Και η κυρία Αρβελέρ δεν είναι τυχαία. Υπήρξε αν θυμάμαι καλά και η πρώτη γυναίκα πρύτανης της Σορβόννης.
Επίσης οι προσπάθειες εμού και του Δ.Σ. -από το 2003 και μετά- για εκπόνηση κυματικής μελέτης που θα έδειχνε τι έργο θα έπρεπε να γίνει για να διορθωθεί η κατάσταση, απέβησαν άκαρπες. Μέχρι που κάποια στιγμή μετά από συνεννόηση με πολυτεχνικό φορέα απέσπασα μια προσφορά για πλήρη μελέτη αντί 25.000 €.
Έτσι έγινε μια προγραμματική σύμβαση μεταξύ του Δήμου Αμαλιάδας και της τότε Νομαρχίας Ηλείας για κυματική μελέτη η οποία μετά από αρκετούς σκοπέλους βυθίστηκε στον ύφαλο του γραφείου του αρμόδιου αντινομάρχη της Νομαρχίας Ηλείας, του οποίου την υπόσχεση απέσπασα και την αθέτησε κατά τον χειρότερο τρόπο. Βεβαίως αυτού του τύπου οι πολιτικοί μπορεί να μην χαίρουν της εκτίμησης του πολίτη, αλλά τον κατάλληλο χρόνο εκμεταλλεύονται την χρόνια παθογένεια του εκλογικού σώματος, την ασθενή του μνήμη.
Δεν είναι υπερβολικό αν πω πως ο ΝΟΠΑ καταδικάστηκε σε πολύχρονη απραξία, εξ αιτίας του ότι μέχρι σήμερα η κατάσταση στο λιμάνι δεν άλλαξε, επειδή η κάθε εκσκαφή κρατάει το λιμάνι μερικώς και για λίγους μήνες λειτουργικό, αλλά ποτέ για τα ιστιοφόρα τα οποία έχουν μεγαλύτερα βαθικά. Δοθείσης λοιπόν της ευκαιρίας και επειδή ο τωρινός δήμαρχος, είχε στο παρελθόν εκφράσει το ενδιαφέρον του για την ζητούμενη εκπόνηση κυματικής μελέτης, θα μπορούσε τώρα, ακόμα και με συνεργασία με την περιφέρεια, να την υλοποιήσει. Επίσης δεδομένου ότι το Δημοτικό Συμβούλιο προ αρκετών ετών με ομόφωνη απόφαση του μας έχει παραχωρήσει για χρήση τον δυτικό προβλήτα με δικαίωμα τοποθέτησης τους θερινούς μήνες, ενός τροχόσπιτου στην νοτιοδυτική γωνία για τις ανάγκες του ομίλου, θα ήθελα για λόγους τάξης να πάρω από τον κ. Δήμαρχο μια ανανεωμένη εντολή τοποθέτησης του.
Είκοσι χρόνια τώρα έχουν πληρωθεί γύρω στις 150.000 € για εκσκαφές για μια μελέτη που θα στοίχιζε 25.000 €. Βέβαια η μελέτη από μόνη της δεν λύνει το πρόβλημα αλλά το δρομολογεί, γιατί πάντα υπάρχουν ευρωπαϊκά προγράμματα για τη υλοποίηση της. Το οξύμωρο είναι πως κάποιοι πολιτικοί οι οποίοι καταδικάζουν σε αποτυχία προσπάθειες πολλών ετών, να κόπτονται και για την αναπτυξιακή και πολιτιστική προσφορά τους, ανύπαρκτη βεβαίως.
Και να σκεφτεί κανείς ότι η προσφορά του Ομίλου και εμού του ομιλούντος ήταν καθοριστική, και για την κατασκευή του καταφυγίου, και για την εγκατάσταση για πολλά χρόνια του λιμενικού σταθμού, αλλά και για την τόσα χρόνια εύρυθμη λειτουργία του, ακόμα και χωρίς την ύπαρξη αστυνόμευσης, χωρίς ποτέ να ζητήσουμε τα εύσημα. Βέβαια και η πολιτεία ποτέ δεν έδειξε ότι αναγνώρισε το έργο μας.
Πρόσφατο παράδειγμα, η χθεσινή επιχείρηση καθαρισμού του πυθμένα του λιμανιού. Θεάρεστο βέβαια έργο και χρήσιμο που πήρε όμως μια πομπώδη δημοσιότητα, κάτι σαν τον φιλάνθρωπο που δίνει ελεημοσύνη στον φτωχό και φωνάζει τα κανάλια. Εμείς πάντως -αν ρωτάτε- δεν κληθήκαμε για να πάρουμε και μείς λίγη δόξα.
Η διαφορά μας είναι ότι εμείς επί 25 χρόνια φροντίζουμε και συντηρούμε το λιμανάκι χωρίς να οργανώνουμε φιέστες. Αθόρυβα και ουσιαστικά. Με συμμετοχή στα προγράμματα έρευνας και διάσωσης, με σεμινάρια ναυτικής τέχνης κ.α. Ακόμα και η φωτοσήμανση του λιμανιού ήταν πρωτοβουλία και έργο δικό μας. Εκ των πραγμάτων φαίνεται όμως ότι σε αυτή την χώρα δεν ευδοκιμεί ούτε η ανιδιοτελής προσφορά, ούτε η ηθική επιβράβευση της.
Δεν είχα σκοπό να μακρηγορήσω αλλά πολλά από αυτά ήθελα από χρόνια να τα δημοσιοποιήσω.”
Ακολούθως πήρε τον λόγο ο Αντιδήμαρχος κ. Τσεριώνης, ο οποίος εξήρε τον ρόλο του ναυτικού ομίλου στην κοινωνία μας και διαχρονικά στην συμμετοχή του στην διατήρηση, αναβάθμιση και συντήρηση της λιμενικής αυτής εγκατάστασης, και διαβεβαίωσε την διοίκηση και τα μέλη ότι ο Δήμος πάντα θα στέκεται αρωγός στις προσπάθειες τους και τις κοινωφελείς πρωτοβουλίες τους.
Η εκδήλωση συνεχίστηκε με τον πατέρα Γιατρά -ένθερμο φίλο και υποστηρικτή του Συλλόγου ο οποίος ευλόγησε την πίτα.
