Επικαιρότητας έμπνευση λοιπόν και πάλι, αφού από ό, τι φαίνεται γίνεται η αφορμή να αναταράξει τα νερά στη θάλασσα της μνήμης και να έρθει κάτι στην επιφάνεια που πάντα υπήρχε σε κάποιο διάδρομο, σε κάποιο ράφι, σε κάποια γωνιά του μυαλού.
Έτσι λοιπόν, ήρθε το ταξίδι του Πρωθυπουργού στην Όαση Σίβα και μοιραία, αναπόφευκτα η σκέψη πήγε σε εκείνα που τη δένουν άρρηκτα με αυτόν που στους αιώνες αποκαλείται και Μέγας.
Η Όαση Σίβα απέχει περίπου 600 χιλιόμετρα από την Αλεξάνδρεια και πρόκειται για τον πιο απομονωμένο οικισμό της σημερινής Αιγύπτου. Βρίσκεται στα βάθη της Σαχάρας, στο κέντρο της σχεδόν, κοντά στο βαθύπεδο Κατάρα, στη Λιβυκή έρημο, σε επίπεδο περίπου είκοσι μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Έχει πληθυσμό γύρω στους 25.000 κατοίκους, στην πλειοψηφία Βέρβεροι, με δικό τους γλώσσα, τη λεγόμενη Σίβι.
Στο Μαντείο στο Ναό του Άμμωνα Δία ακόμα και σήμερα ανεβαίνεις από το ίδιο μονοπάτι που ακολούθησε μια νύχτα του 331 π.Χ. ο Αλέξανδρος. Η Όαση κατοικείται από το 10.000 π.Χ. περίπου ενώ για το Ναό και το Μαντείο κάνει αναφορά ο Ηρόδοτος γύρω στον 7ο αιώνα π.Χ. Θεωρείτο το δεύτερο σημαντικότερο, μετά από αυτό των Δελφών, είχε τη φήμη του αλάνθαστου στους χρησμούς που έδινε κι αυτός ήταν ο λόγος που πλήθος αρχαίων Ελλήνων το είχαν συμβουλευτεί, ακόμα και ο Περσέας και ο Ηρακλής, ενώ αντιπροσωπεία για να ζητήσει χρησμό είχε στείλει και ο Φίλιππος μετά από όνειρο που είδε. Στο Ναό υπήρχε μια πηγή που το νερό της το μεσημέρι ήταν πολύ ψυχρό για όποιον έπινε από αυτό κι ακόμα πιο ψυχρό για όποιον το άγγιζε. Καθώς βράδιαζε το νερό γινόταν όλο και πιο θερμό ώσπου τα μεσάνυχτα βρισκόταν στην πιο υψηλή του θερμοκρασία κι έπειτα άρχιζε να ψυχραίνει και πάλι.
Ο Αλέξανδρος, αφού σχεδίασε την Αλεξάνδρεια ο ίδιος, μάλιστα οι πηγές μιλούν για τα τείχη της πόλης που σχεδιάστηκαν με αλεύρι, αφού δεν υπήρχε κάτι άλλο εκείνη τη στιγμή, κάτι που θεωρήθηκε σημάδι για τον πλούτο και την ευμάρεια της νέας πόλης, αποφάσισε κάτι που δεν υπήρξε κανείς από το περιβάλλον του που να μην το θεωρήσει από παράτολμο κι αναίτιο, αχρείαστο έως και εξωφρενικό. Γιατί κάπως έτσι λογιζόταν το να επισκεφτείς την όαση διασχίζοντας το άγριο τοπίο της μεγάλης ερήμου, ήταν εξαιρετικά δύσκολο να επιβιώσεις. 50.000 στρατιώτες, που κατόπιν εντολής του Πέρση βασιλιά Καμβύση εκστράτευσαν για την όαση εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς, ίχνος τους δε βρέθηκε ξανά.
Ο Αλέξανδρος, φυσικά, ήταν ανένδοτος. Ξεκίνησε με ελάχιστους για συνοδεία και για απόσταση 1.600 στάδια, μέχρι το τότε λεγόμενο Παραιτόνιο, προχωρούσε παράλληλα με την ακροθαλασσιά. Και τότε, με μια κάθετη στροφή στην πορεία του στράφηκε στο εσωτερικό της ερήμου, σε μια εξοντωτική πορεία οκτώ ημερών. Όπως λέει και σε μία φράση του ο Αρριανός, σίγουρα πρέπει να είχε θεϊκή βοήθεια σε τούτη τη διαδρομή. Όταν στις τέσσερις ημέρες το νερό τελείωσε, παράξενες, εντελώς ασυνήθιστες βροχές έπεσαν. Κι έπειτα, όταν θυελλώδεις άνεμοι σήκωσαν αμμοθύελλα κι έσβησαν κάθε πιθανό ίχνος που θα τους οδηγούσε στον προορισμό τους, ο Πλούταρχος αναφέρει πως δύο κοράκια του έδειξαν την πορεία, ο δε Πτολεμαίος έκανε λόγο για δύο φίδια με ανθρώπινη φωνή.
Τα γεγονότα της άφιξής του στο Ναό και στο Μαντείο είναι γνωστά, πολύς λόγος έχει γίνει και πολλά έχουν γραφεί για την προσφώνηση του ιερέα προς τον Αλέξανδρο ως γιο του Δία, Παι Διός. Κανείς δεν έμαθε ποτέ όμως τι συνέβη μέσα στο άδυτο του Μαντείου.
Όπως κανείς δεν έμαθε ποτέ τον λόγο για τον οποίο έπρεπε να πάει ως εκεί. Όπως είναι αυτονόητο, κι εδώ πολύς λόγος έχει γίνει για την ανάγκη του να πάρει χρησμό, για την ολοκλήρωση της ζώσας θεοποίησής του που είχε ξεκινήσει με την είσοδό του στην Αίγυπτο, όπου τον υποδέχτηκαν ως ελευθερωτή και λυτρωτή και τον αναγόρευσαν σε Φαραώ στη Μέμφιδα.
Για την ανάγκη του να επιβεβαιώσει πως όντως ήταν γιος του Δία, είναι γνωστή η αναφορά του Πλούταρχου στο όνειρο που είδε η Ολυμπιάδα πως κεραυνός έπεσε στην κοιλιά της και τη σφράγισε.
Αλλά και για σκοπιμότητες εξουσίας από τον ίδιο, αφού ως γιο θεού δε θα μπορούσε κανείς να τον αμφισβητήσει στο μέλλον της εκστρατείας στην Ανατολή.
Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα έχουν λεχθεί στους αιώνες και θα συνεχίσουν να λέγονται.
Την αλήθεια την πήρε εκείνος μαζί του.
