Αύγουστος και οι ημέρες οδεύουν στην ημέρα που είναι μια από τις μεγαλύτερες εορτές της Ορθόδοξου Χριστιανικού έτους, στην ημέρα που πλατιά αποκαλείται ως το «Πάσχα του καλοκαιριού» ή αλλιώς και μονολεκτικά «Δεκαπενταύγουστος». Την ημέρα της γιορτής της Κοίμησης της Θεοτόκου. Και αυτές οι ημέρες, είναι αφιερωμένες σε εκείνη που συχνά αποκαλούμε μάνα όλων μας και την επικαλούμαστε αυθόρμητα στην κάθε μέρα μας, πολλές φορές μαζί με έναν στεναγμό, χαράς ή πόνου, ανάλογα τι μας συμβαίνει, αλλά ακόμα και στο μεγάλο φόβο ή στο ξάφνιασμα, στη δύσκολη στιγμή ένα «Αχ, Παναγία μου!» πηγαίο θα βγει από τα χείλη και την ψυχή.
Αν αναλογιστούμε τη ζωή μας, τα παιδικά μας χρόνια, τις παραδόσεις που συντροφεύουν τον τόπο μας, τέτοιες μέρες έχουμε να θυμόμαστε τις απογευματινές Παρακλήσεις που ψάλλονται στους ναούς καθ’ όλη τη διάρκεια του δεκαπενθημέρου με το οποίο αρχίζει ο Αύγουστος, Αγρυπνίες και Εσπερινούς και πέντε άρτους την παραμονή της μνήμης της Κοίμησής της, τη λειτουργία το πρωί του Δεκαπενταύγουστου στη Φραγκαβίλλα, πολλά μικρά και μεγαλύτερα χωριά να γιορτάζουν και να πανηγυρίζουν την Μητέρα του Χριστού, την προστάτιδά τους.
Και φυσικά τη Μεγαλόχαρη της Τήνου και όλες τις άλλες Παναγιές σε κάθε γωνιά αυτής της χώρας, τόσο που όπου κι αν βρεθείς ημέρες Δεκαπενταύγουστου είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα κάπου κοντά θα γιορτάζουν και θα τιμούν τη Χάρη της.
Η Παναγία με τα τόσα προσωνύμια, όσα είναι και όλα εκείνα τα ανεκτίμητα τα οποία σημαίνει η Μάνα του Χριστού για τις ψυχές των ανθρώπων. Η Ελεούσα, η Παρηγορίτισσα, η Βλεπούσα, η Γιάτρισσα, η Σωτήρα, η Γοργοεπήκοος, η Οδηγήτρια, η Ελευθερώτρια, η Αμπελιώτισσα, η Μυρτιδιώτισσα,η Θαλασσινή, η Τρυπητή, η Σπηλαιώτισσα, η Πλατανιώτισσα, η Φιδού, με τα ακίνδυνα φιδάκια που βγαίνουν στο πανηγύρι της, η Αθηνιώτισσα, η Καταπολιανή και η Χοζοβιώτισσα, η Παμμακάριστος, η Θολοσκέπαστη, η Πελεκητή, η Κρεμαστή, η Μαρμαριώτισσα, η Μεγαλόχαρη, η Φανερωμένη, η Γλυκοφιλούσα, η Βρεφοκρατούσα, η Θρηνούσα, η Δεξιοχερούσα, η Παναγία του Χάρου, επειδή κρατά τον Χριστό όχι ως βρέφος αλλά εσταυρωμένο, η Πλατυτέρα ή Πλατυτέρα των Ουρανών στην κόγχη κάθε Ναού να αγκαλιάζει όλο τον κόσμο υπό τη σκέπη και την αγάπη της, το Ρόδο το Αμάραντο, η Κεχαριτωμένη, η Χρυσοπηγή, η Χρυσομαλλούσα, η Παντάνασσα, η Αγγελόκτιστη, η Αναφωνήτρα, η Πολυσπορίτισσα. Κι αυτά είναι μόνο λίγα, ελάχιστα από τα τρυφερά ονόματα με τα οποία της απευθύνονται και την καλούν οι άνθρωποι.
Η Παναγία, η Μαριάμ, η Μαρία, η κόρη του Ιωακείμ και της Άννας που για χρόνια δε μπορούσαν να κάνουν παιδιά. Σε μεγάλη ηλικία πια, μετά από προσευχή το Θέλημα του Θεού τους έδωσε τη Μαρία, την κόρη, την αφιερωμένη στο Ναό, την κόρη με τη θεία αποστολή να έρθει μέσω αυτής στον κόσμο ο Υιός του Θεού. Που για την υπόλοιπη ζωή της μετά τα γεγονότα του Μαρτυρίου, της Σταύρωσης, της Ανάστασης και της Ανάληψης του Κυρίου ξέρουμε πολύ λίγα. Που είτε έμεινε στην Ιερουσαλήμ μέχρι την Κοίμηση και τη Μετάσταση στους ουρανούς είτε ακολούθησε τον Ιωάννη και τέλειωσε την επίγεια ζωή της σε ένα μικρό σπίτι στην Έφεσο, που πλήθος κόσμου το επισκέπτεται και εμπιστεύεται σε εκείνη τις προσευχές και τους πόνους του. Και μέσα σε αυτούς πολλοί μουσουλμάνοι που τη σέβονται, αφού είναι η μόνη γυναίκα που αναφέρεται στο Κοράνι ως εκείνη που επιλέχθηκε να είναι η μητέρα του Μεσσία.
Αλλά και η Παναγία στις πατρίδες στην άλλη πλευρά του Αιγαίου. Η Πλατυτέρα στην κόγχη της Αγίας Σοφίας, η φωτεινή κι όμορφη Κυρά – Δέσποινα. Αυτή που, μια τέτοια μέρα στις 7 Αυγούστου του 626 μ.Χ. με τους ψαλμούς από τον Ακάθιστο Ύμνο να αντηχούν στην Πόλη των Πόλεων, την πόλη με το Π κεφαλαίο, με το συγκλονιστικό «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ…», την έβλεπαν οι βυζαντινοί μαχητές στα τείχη να υπερασπίζεται την Πόλη της από την πολιορκία των Αβάρων. Η Παναγία η Πολίτισσα, η Βλαχέρνα, η Χώρα του Αχωρήτου, η Μπαλουκλιώτισσα. Αλλά και η άλλη Παναγία, η του Πόντου, η Παναγία η Σουμελά, που από τον περίφημο και θρυλικό Μοναστήρι στις πλαγιές του όρους Μελά, περίμενε κρυμμένη χρόνια και ήρθε στο Μοναστήρι της στο Βέρμιο στα χέρια ενός μοναχού.
Η Παναγία, η μάνα, η βοήθεια, η παρηγοριά, η αγκαλιά…
Καλό Δεκαπενταύγουστο να έχουμε!
