Ένας από τους πολυγραφότατους, με ίσως τον μεγαλύτερο αριθμό βιβλίων να έχουν κυκλοφορήσει, από τους συγγραφείς και ποιητές της Ήλιδας, ο ποιητής Νίκος Πολυζωγόπουλος μετράει ένα ακόμα βιβλίο ποίησης στο βιογραφικό του. Ο ποιητής με τις βαθιές ευαισθησίες, ο «τροβαδούρος της μοναξιάς», όπως ήταν το λογοτεχνικό προσωνύμιο με το οποίο υπέγραφε στα πρώτα βήματα της ποιητικής του διαδρομής, εμπιστεύτηκε στις εκδόσεις ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ μερικά από τα πλέον έμπλεα συναισθήματος ποιήματά του για να γεννηθεί η ποιητική συλλογή με τίτλο «…σαν να σε λένε Εύα». Όπως σιγοψιθυρίζει με στεντόρεια και ρομαντική συνάμα βεβαιότητα και ειλικρίνεια ο τίτλος, γάργαρη πηγή έμπνευσης, καθάρια σαν τα κρυστάλλινα νερά του αληθινού αισθήματος, εκείνου που βιώθηκε με ειλικρίνεια και όλη την ύπαρξη, είναι εκείνη η παρουσία του έρωτα. Ο ίδιος ο έρωτας, στα μάτια, στο κορμί, στην αύρα μιας γυναίκας, ενός πλάσματος, που ήρθε να φέρει μαζί του ό,τι έχει η απεραντοσύνη της ψυχής. Φως μα και σκοτάδι. Ευτυχία μα και πόνο. Χαμόγελο μα και αγωνία. Λιακάδες μα και βροχές από δάκρυα. Ευλογημένος εκείνος που έχει τον τρόπο, την ευαισθησία και το τάλαντο να μετουσιώνει το συναίσθημα, από τον ουρανό ως τα τάρταρα, σε λέξεις. Να τις βγάζει σαν βαθιές λυτρωτικές ανάσες από μέσα του με ένα στεναγμό, να αποτυπώνονται στις σελίδες ενός βιβλίου με σταγόνες από μελάνι και να τις χαρίζει απλόχερα σε όσους κρατήσουν στα χέρια τους αυτό το βιβλίο. Την κατάθεση της ψυχής του ανθρώπου.
Ο Νίκος Πολυζωγόπουλος του Χαραλάμπους και της Σταυρούλας γεννήθηκε το 1959 και μεγάλωσε στην Ακροποταμιά Ηλείας, όπου τελείωσε και το Δημοτικό.
Παρακολούθησε την Α΄ Γυμνασίου στον Πύργο φιλοξενούμενος στο Οικοτροφείο της Μητρόπολης Ηλείας και τις άλλες τα΄ξεις μέχρι και την Ε΄ Γυμνασίου στην Αμαλιάδα, διαμένοντας στο Οικοτροφείο της Φραγκαβίλλας. Την τελευταία τάξη του Γυμνασίου την τελείωσε στο Γυμνάσιο Σιμόπουλου.
Έφυγε για σπουδές στην τότε Δυτική Γερμανία τελειώνοντας σε δύο χρόνια τα Οικονομικά και το Γερμανικό Κολλέγιο στη Φρανκφούρτη κι τρία χρόνια Κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο Johann Wolfgang Goethe της Φρανκφούρτης Στη συνέχεια παρακολούθησε αρκετά σεμινάρια και διαλέξεις.
Δραστηριοποιήθηκε στην πολιτική και συμμετείχε σε κοινωνικούς αγώνες των μεταναστών σε ζητήματα παιδείας, ανεργίας και ειδικότερα αντιμετώπισης προβλημάτων των μεταναστών.
Έχει διατελέσει:
Ιδρυτικό μέλος του Κοινωνικού Foroum Κ.Ο.Ζ. (Όμιλος συζήτησης και παρέμβασης σε πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα).
Συμμετείχε στον αγώνα ενάντια στη δημιουργία του ΝΑΤΟϊκού διαδρόμου στη Φρανκφούρτη.
Το 1984 επέστρεψε στην Ελλάδα και εργάστηκε ως Κοινωνιολόγος ερευνητής στην Εταιρεία «Πράξης» και ως διευθυντικό στέλεχος στην «Gady System» στην Αθήνα. Εργάστηκε και ως βιομηχανικός εργάτης σε διάφορες εταιρείες και το 1996 επέστρεψε στο χωριό του και μέχρι σήμερα ζει και εργάζεται ως αγρότης. Έχει διατελέσει:
Ιδρυτικό μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου «Έκφραση» Πηνείας και Ειδικός Γραμματέας αυτού.
Γραμματέας, Ταμίας και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου στον Πολιτιστικό Σύλλογο Ακροποταμιωτών Ν. Ηλείας «Η Ειρήνη» στην Αθήνα.
Ιδρυτικό μέλος και Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου Ακροποταμιάς – Ροδιάς στην Πηνεία.
Αντιπρόεδρος του Πολιτιστικού και Πνευματικού Κέντρου Πηνείας (2006).
Από το 1998 αρθρογραφεί στις τοπικές εφημερίδες της Αμαλιάδας.
Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί στον ετήσιο τόμο της «Ηλειακής Πρωτοχρονιάς – Ηλειακό Πανόραμα» (2007, 2017, 2018, 2019, 2020 και 2021).
Είναι παντρεμένος με την Αιμιλία Παπακωστοπούλου.
Ζει και απασχολείται με αγροτικές εργασίες στην Ακροποταμιά.
Στη γυναίκα της βροχής (2006)
Το σταυροδρόμι της σκέψης (2008)
Ξεφυλλίζοντας το όνειρο (2007)
Η έκρηξη της σιωπής (2009)
Η νύχτα (2016)
Δώρημα τέλειον (2017)
Έκανε κύκλο το όνειρο (2018)
Η καταιγίδα και το ουράνιο τόξο (2018)
Ισορροπία σκέψης (2019)
Το διπλό άγγιγμα (2021)
Της ψυχής μου τ’ απόνερα… (2022)
Σκέψεις φυγής (2022)
Ταξιδεύοντας την ύπαρξη… (2023)
Της ζωής το ρολόι (2024)
Και τα αφηγήματα: Το στυλό που τρέμει (2017),
