Είναι κάποιες φορές που η ψυχή του ανθρώπου βρίσκει το δρόμο και τη γλώσσα της ποίησης για να μιλήσει, να εκφραστεί, να πάρει βαθιά αναπνοή. Η ύπαρξη του χαρίσματος του έμμετρου λόγου ανοίγει αυτό το δρόμο και πηγαία βγαίνει στην επιφάνεια.
Κι έπειτα, οι λέξεις και η σύμφυτη μουσική τους, μα κυρίως το συναίσθημα και το βίωμα γίνονται αποτυπώσεις με μελάνι στο χαρτί στις σελίδες ενός βιβλίου.
Έτσι έγινε και με την πρώτη ποιητική συλλογή του Γιάννη Αναστόπουλου με τίτλο «Καλλιέργεια ανθρωπιάς», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ.
Ο Γιάννης Αναστόπουλος που γεννήθηκε και ζει στην Αμαλιάδα, βαδίζει το δρόμο της ζωής του, όπως λίγο πολύ όλοι, ανάμεσα σε όμορφες στιγμές και σε αντιξοότητες, σε ευτυχίες και λύπες, σε χαμόγελα και δάκρυα.
Η επαγγελματική του πορεία στην Ελληνική Αστυνομία, αναπόφευκτα, τον έκανε πιο πλούσιο σε εμπειρίες από τη δύσκολη, τη σκοτεινή πλευρά της ζωής και της ανθρώπινης φύσης.
Αλλά και όσα ήρθαν στο δρόμο της οικογενειακής του ζωής τον δίδαξαν πολλά και τον διαμόρφωσαν ως άνθρωπο.
Όμως, κάποια στιγμή, σαν δώρο Θεού, η ποίηση χτύπησε την πόρτα της ψυχής του και κατοίκησε για πάντα εκεί, ευπρόσδεκτη σε έναν άνθρωπο με ευαισθησίες παρά τις σκληρές εμπειρίες από το λειτούργημα που ασκούσε και τις δυσκολίες της ίδιας της ζωής.
Έτσι λοιπόν, με όχημα την ποίηση, ο Γιάννης Αναστόπουλος άφησε την ψυχή και το νου του να μιλήσουν. Να εκφραστούν. Να πουν όσα έφεραν μέσα τους.
Κι αν είναι δυνατόν, με το λόγο που αρθρώνουν οι στίχοι του, να βάλει και το δικό του λιθαράκι, αγγίζοντας ψυχές αναγνωστών, για ένα πιο ανθρώπινο κόσμο.
