1η Σεπτεμβρίου, λοιπόν!
Σεπτέμβριος, πρώτος μήνας του Φθινοπώρου, κι έχει κι εκείνος πολλές ιστορικές, θρησκευτικές και λαογραφικές αναφορές να τον ακολουθούν στους αιώνες.
Αλήθεια, αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί λέγεται έτσι;
Στο πρωτογενές ρωμαϊκό ημερολόγιο ο μήνας αυτός ήταν ο έβδομος στη σειρά μιας και η αρχή του ημερολογίου ήταν ο Μάρτιος. Έτσι, λοιπόν, από τη λατινική λέξη septem (σέπτεμ) που σημαίνει επτά ο μήνας πήρε το όνομά του. Αργότερα, προστέθηκαν στην αρχή του ημερολογίου ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος κι ο Σεπτέμβριος βρέθηκε ένατος στη σειρά.
Αν κοιτάξουμε ένα εορτολόγιο η 1η του Σεπτεμβρίου αναφέρεται ως η αρχή του εκκλησιαστικού έτους ή αλλιώς αρχή της Ινδίκτου. Η Ίνδικτος ήταν μια δεκαπεντάχρονη χρονική περίοδος την οποία καθιέρωσαν το 313 μ.Χ. οι Άγιοι Πατέρες, μιμούμενοι τις αντίστοιχες των Ρωμαίων κυρίως για φορολογικούς σκοπούς.
Ο Σεπτέμβριος λέγεται στη λαογραφία και Χινόπωρος, επειδή στην πρώτη του ημέρα ξεκινά ημερολογιακά η εποχή του Φθινοπώρου. Βέβαια, υπάρχει και η ηλιακή και αστρονομική έναρξη της εποχής, η οποία ταυτίζεται με την 22η – 23η ημέρα του Σεπτεμβρίου, τότε που συμβαίνει η φθινοπωρινή ισημερία.
Κι επειδή η καθημερινή ζωή των ανθρώπων είναι ισχυρός και σημαντικότατος λαογραφικός παράγοντας που γεννάει παραδόσεις που ζουν αιώνες, από αυτή την καθημερινή ζωή και δραστηριότητα ο Σεπτέμβριος απέκτησε ακόμα τρία προσωνύμια.
Είναι, φυσικά, ο Τρυγητής ή Τρυγομήνας. Αυτό τον μήνα γινόταν ο τρύγος στα αμπέλια για την παραγωγή ενός από τα “ιερά” αγαθά του ανθρώπου, του κρασιού, του οίνου που “ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου”.
Είναι όμως και Σποριάς, αφού τότε προετοιμάζονται οι γεωργοί για τη σπορά των νέων καλλιεργειών. Μάλιστα, συνηθιζόταν να πηγαίνουν τους σπόρους που επρόκειτο να σπαρούν στην εκκλησία για να ευλογηθούν από το Θεό.
Ο Σεπτέμβριος λέγεται και Ορτυκολόγος, αφού τότε περνούν τα ορτύκια στην αποδημία τους προς τα θερμότερα νότια.
Και φυσικά δε θα μπορούσαμε να αναφερθούμε στο σημαντικότερο χριστιανικό γεγονός του μήνα. Πέρα από το προσωνύμιο “Αϊ – Νικήτας”, από τη γιορτή του Αγίου, το άλλο κύριο προσωνύμιο του Σεπτεμβρίου είναι Σταυριάτης ή Σταυρίτης.
Ποια είναι η ιστορική στιγμή; Η Αγία Ελένη, η μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, πρώτου Αυτοκράτορα και ιδρυτή της Βυζαντινής ή Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, έφτασε το 326 μ.Χ. στην περιοχή των Ιεροσολύμων με σκοπό την ανεύρεση του Σταυρού του Χριστού. Με ανασκαφές στο σημείο που βρισκόταν ο λόφος του Γολγοθά ήρθαν στο φως τρεις σταυροί. Όμως ο Σταύρος εκείνου ξεχώρισε. Εκεί που βρέθηκε λουλούδισε ένα μυρωδάτο φυτό, ένα φυτό που είναι ακόμα και πάντα συνοδοιπόρος της ζωής μας, στολίζει τα σπίτια και τις αυλές μας. Το φυτό ονομάστηκε βασιλικός επειδή έδειξε τον Σταυρό Εκείνου, του Βασιλιά των Ουρανών.
Επίσης, καταγραφές αναφέρουν τη θαυματουργική ανάσταση νεκρής γυναίκας όταν πέρασε από πάνω της ο Σταυρός.
Κοντά στο σημείο υπήρχε Ναός της Αφροδίτης, χτισμένος από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Ανδριανό το 135 μ.Χ. Είναι μακραίωνο, μέτρα χιλιάδες χρόνια το γεγονός ότι σε τόπους φορτισμένους ενεργειακά Ναοί θρησκειών χτίζονται ο ένας στα θεμέλια του άλλου, στα ίδια θεμέλια, στον ίδιο τόπο. Έτσι κι εδώ, ο Ναός της Αφροδίτης γκρεμίστηκε και στα θεμέλιά του χτίστηκε λαμπρός Ιερός Ναός της Αναστάσεως.
Στις 14 Σεπτεμβρίου 335 μ.Χ., στα εγκαίνια του Ναού ο Τίμιος Σταυρός υψώθηκε στον Άμβωνα.
Καλό μήνα σε όλους!!!
