«Ποίηση σχημάτισε
ο ψυχικός μου κόσμος
και παίζοντας
με τα φύλλα της καρδιάς
φτερά δημιούργησε στο μυαλό…»
Μόλις λίγοι στίχοι, σαν διακριτικός αλλά ουσιαστικός χαιρετισμός από το νέο βιβλίο, την πρόσφατη ποιητική συλλογή του συντοπίτη μας ποιητή, Νίκου Πολυζωγόπουλου, με τίτλο «Ταξιδεύοντας την ύπαρξη…», που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «ΒΙΒΛΙΟΠΑΝΟΡΑΜΑ».
Έπειτα από δώδεκα ποιητικές συλλογές και μια συλλογή αφηγημάτων, που όλα κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «ΒΙΒΛΙΟΠΑΝΟΡΑΜΑ», ο ποιητής αυτή τη φορά προχωρά σε μια βαθιά και επί της ουσίας ανατομίας του εσωτερικού κόσμου, του ψυχισμού και του συναισθηματικού σύμπαντος του ίδιου του ποιητή. Εξερευνά, με όλο το θάρρος και τη γενναιότητα που απαιτείται για να κοιτάξει κανείς, πόσο μάλλον ένας ποιητής, εντός του, ως τα μύχια του είναι, στον καθρέφτη των ματιών και της ύπαρξής του, κάθε δρόμο, κάθε μονοπάτι, κάθε διαδρομή που περπατά η ψυχή, όχι μόνο στην ανηφορική της πορεία μέχρι να σταλάξει στο χαρτί το απόσταγμα που λέγεται ποίημα αλλά και στην κάθε μέρα της στην κάθε της στιγμή. Κρατά τον αναγνώστη από το χέρι και του αποκαλύπτει πώς η ανάσα της ύπαρξης σωματοποιείται σε κάθε αμυδρή κι έντονη αντίδραση του κορμιού, πώς η ανάσα του ποιητικού λόγου ρέει ακόμα και στο νωτιαίο «μυαλό», όπως χαρακτηριστικά το αναφέρει ο ίδιος στους στίχους του. Και φυσικά, πώς θα μπορούσε να λείπει, ανατέμνει την ολοζώντανη, κάποιες στιγμές οργιώδη αλληλεπίδραση του ψυχισμού με το μυαλό, με το κέντρο του νοητικού κόσμου, των ιδεών. Και σαν επιστέγασμα της πλήρους και γλαφυρής απεικόνισης, σκιαγραφεί με αδρές γραμμές και το λεγόμενο «εργαστήρι» του ποιητή, ανοίγει στον αναγνώστη μια χαραμάδα, ένα μικρό παραθυράκι ώστε να έρθει σε επαφή με τον τρόπο που οι ιδέες, οι έννοιες, οι στοχασμοί, τα ίδια τα ορμέμφυτα ντύνονται το μανδύα της γλώσσας, γίνονται γράμματα, συλλαβές, λέξεις, φωνές, κραυγές και ψίθυροι. Ενδεικτικός ακόμα και ο τίτλος της ποιητικής συλλογής, προσκαλεί εκείνο που θα κρατήσει στα χέρια τούτο το βιβλίο σ’ αυτό το ακριβό, με την πιο βαθιά έννοια του όρου, ταξίδι.
Και λίγα λόγια για τον ποιητή. Ο Νίκος Πολυζωγόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ακροποταμιά Ηλείας, όπου επέστρεψε και ζει και σήμερα. Αφού ολοκλήρωσε τη σχολική παιδεία έφυγε στην τότε Δυτική Γερμανία, συγκεκριμένα στη Φρανκφούρτη, για να σπουδάσει Οικονομικά στο Γερμανικό Κολλέγιο και Κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο Johann Wolfgang Goethe. Δραστηριοποιήθηκε στην πολιτική και συμμετείχε σε κοινωνικούς αγώνες των μεταναστών σε ζητήματα παιδείας, ανεργίας και ειδικότερα αντιμετώπισης προβλημάτων των μεταναστών.
Έχει διατελέσει:
Ιδρυτικό μέλος του Κοινωνικού Foroum Κ.Ο.Ζ. (Όμιλος συζήτησης και παρέμβασης σε πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα).
Συμμετείχε στον αγώνα ενάντια στη δημιουργία του ΝΑΤΟϊκού διαδρόμου στη Φρανκφούρτη.
Το 1984 επέστρεψε στην Ελλάδα και εργάστηκε ως Κοινωνιολόγος ερευνητής στην Εταιρεία «Πράξης» και ως διευθυντικό στέλεχος στην «Gady System» στην Αθήνα.
Εργάστηκε και ως βιομηχανικός εργάτης σε διάφορες εταιρείες και το 1996 επέστρεψε στο χωριό του και μέχρι σήμερα ζει και εργάζεται ως αγρότης. Έχει διατελέσει:
Ιδρυτικό μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου «Έκφραση» Πηνείας και Ειδικός Γραμματέας αυτού.
Γραμματέας, Ταμίας και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου στον Πολιτιστικό Σύλλογο Ακροποταμιωτών Ν. Ηλείας «Η Ειρήνη» στην Αθήνα.
Ιδρυτικό μέλος και Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου Ακροποταμιάς – Ροδιάς στην Πηνεία.
Αντιπρόεδρος του Πολιτιστικού και Πνευματικού Κέντρου Πηνείας (2006).
Από το 1998 αρθρογραφεί στις τοπικές εφημερίδες της Αμαλιάδας.
Έχει εκδώσει δώδεκα ποιητικές συλλογές: Στη γυναίκα της βροχής (2006), Το σταυροδρόμι της σκέψης (2008), Ξεφυλλίζοντας το όνειρο (2007), Η έκρηξη της σιωπής (2009), Η νύχτα (2016), Δώρημα τέλειον (2017), Έκανε κύκλο το όνειρο (2018), Η καταιγίδα και το ουράνιο τόξο (2018), Ισορροπία σκέψης (2019), Το διπλό άγγιγμα (2021), Της ψυχής μου τ’ απόνερα… (2022), Σκέψεις φυγής (2022), και τα αφηγήματα Το στυλό που τρέμει (2017). Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί στον ετήσιο τόμο της «Ηλειακής Πρωτοχρονιάς – Ηλειακό Πανόραμα» (2007, 2017, 2018, 2019, 2020 και 2021). Είναι παντρεμένος με την ποιήτρια Αιμιλία Παπακωστοπούλου.
